Ափսո՜ս, մարդն իր այս աշխարհն էլ կարող էր դրախտ դարձնել

Երբ Աստված մարդուն դրախտից վտարեց, թույլ տվեց նրան իր հետ տանելու դրախտի գույնզգույն ու բուրավետ ծաղիկները՝ որպես հուշ կորուսյալ դրախտի և հատուցում անդառնալի կորստի: Նա նյութական աշխարհը զարդարեց ծաղիկներով, որ մարդկանց աչքը ամեն օր տեսնի գեղեցիկը, նրանց հոգին լցվի սիրով ու բարությամբ, ու նրանք ծաղիկների պես խաղաղ ապրեն: Բայց ո՞վ և որտեղի՞ց մարդկանց աշխարհ բերեց փուշն ու տատասկը և աճեցրեց մարդկանց միջև, որոնք հենց մի քիչ աճում էին, սկսում էին ծակել ու արյունոտել մարդկանց: Իսկ մարդիկ, փոխանակ փուշ ու տատասկը արմատից հանեին, այդ փշերով միմյանց ցավ էին պատճառում: Իսկ հետո ծաղիկների փոխարեն... հաշիշ և թութուն աճեցրին: Ափսո՜ս, մարդն իր այս աշխարհն էլ կարող էր դրախտ դարձնել:

Մարի ԲԱՐՍԵՂՅԱՆ-ԽԱՆՋՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Հետաքրքիր է՝ այս անձնագրի մասին գիտի՞ Ալիևը
• Հայրենադարձությու՞ն, թե՞ հայրենալքություն՝ ա՛յս է խնդիրը
• Քաղաքական իրավիճակը կփոխվի
• Բնությունը կյանքի փիլիսոփայությունն է
• Հող, հայրենիք, պետություն․ սա քաղաքական գլխավոր սանդղակն է
• Սթափվելու պահն է
• Հաղթությամբ օծված
• Հեռու չէ մեծագործությունների ժամանակը
• Պետականության հայրը
• Այգաբացն իմ հայրենի լեռներում
• Սա ՛ պետք է լինի մեր պատասխանը
• Հզոր պետության պահպանում և անվտանգ ապագա
• Տագնապ հնչեցնելու օրեր են
• Գրված՝ մեր երկրի ապիկար և բռնակալ կառավարիչների դեմ
• Հռետորական
• Կարմիր գծերը թեժացել ու վառվում են
• Թու՞րք, թե՞ Թուրքիայի քաղաքացի
• Թվերի լեզվով
• Ներո՛ղ եղեք շիտակ խոսքիս համար, մեր սիրելի՛ հայ տղամարդիկ
• Հայրենիքից վեր Աստված է միայն

Մեկնաբանություններ